tekst og lyd

Avskjedsgaven, lang fortelling

Avskjedsgaven

Det ble tidligere mørkt om kveldene. Det nærmet seg vinter. Jenny og Samir står ute og ser opp på den mørke, blå himmelen. Den er full av stjerner. Hen og Katt er der også.

– Et sted der oppe er Proxima Centauri, sa Jenny.

– Den røde sola, sa Samir.

– Vi kan ikke se den herfra, sa Hen. – Den er for langt unna. Men jeg må si dere noe. Katt og jeg må reise hjem. Vi må si farvel.

– Nei, ikke reis! Vi har ikke kjørt med kula inne i fisk og ikke i fugl!

– Ikke i mennesker eller maur eller potetblomster heller, sa Jenny. Dere kan sikkert bo hos oss!

– Tusen takk, men dere trenger ikke reise inn i fisk og potetblomst. Dere veit det viktigste allerede. Hva mener du? sa Samir.

– Ja, og hvorfor kom dere hit, sa Jenny. – Dere skulle fortelle seinere. Og nå er det blitt seinere.

– Vi skal fortelle, sa Hen. – Men kanskje vi skal ta en siste tur med romskipet? For å se på stjernene på himmelen og på jorda?

De gikk inn i glasskula og satte seg. Katt trykte på knappene i beltet sitt, og de steg til værs mot den mørke himmelen og stjernene.

Under seg så de lysene fra alle vinduene. Mellom husene gikk det veier, og veiene hadde lamper som lyste. Både stjernene og lysene blinket litt.

– Det er fint å se på, sa Samir. – Så mange mennesker!

– Ja, sa Hen. – Mange mennesker som vil ha det bra. De fleste vil gjøre gode og kloke ting hvis de kan. Hvis de får lov. Det er derfor vi kom hit.

– Hva mener du? Reiste dere så langt for å treffe snille? Er det så mange slemme hos dere, spurte Jenny.

– Nei, nei. Dette handler om planeten vår. Mo-lo. Den får lys fra ei sol som skinner med rødt lys. Sola er gammel. De fleste planetene i verdensrommet har slike gamle soler. Vår sol har brent lenge. Derfor skinner den rødt. Det som lever på planeten vår, er ikke likt det som lever på planeten deres. På vår planet er alle opptatt av det som lever. Vi passer på det. Men hvor lenge går det? Vi reiser til andre planeter, fordi vi lurer på: Er det vann der? Hvor varmt er det? Hvor kaldt? Hva lever der? Er det planter? Er det insekter og dyr? Går noen på to bein? Eller seks? Er det stein og jord? Vi ser også i de store teleskopene våre. Slik så vi dere.

– Har dere visst noe om oss, spurte Samir.

– Ja, vi har fulgt med på planeten jorda. Vi har sterke apparater som vi kan se jorda med. Vi har sett at dere har alt. Vann, jord, stein, dyr, insekter, mennesker, fugler – alt. Og den er veldig vakker. Vi har lurt på: Er det noen mennesker på planeten jorda som forstår hvor fin den er? Som blir glade og begeistret og vil vite mer? Vi så at dere to, Jenny og Samir, forstår. Vi kom til dere.

– Forstår? spurte Samir og Jenny i munnen på hverandre. – Forstår hva da?

– Ja, som forstår hvordan alt er nødvendig og alt har en oppgave. Og nå har dere sett mer. Dere har sett hvordan en meitemark er inni. Dere forstår hvordan den spiser og blander jord.

– Jeg hadde aldri trodd at de brune, små markene har lagd jorda på jorda, sa Jenny.

– Nettopp. Det er det jeg mener, sa Hen.

– Jeg visste ikke at humlene og biene gjør sånn at vi får epler og tomater og blomster, sa Samir.

– Og jeg visste ikke at et frø er ei plante som lever videre, sa Jenny, og at frøet er både slutten og begynnelsen.

– Og at frø må få lov til å spire, sa Samir.

– Alt henger sammen med alt, sa Hen. – Dere forstår det. Alt har en oppgave, alt betyr noe. Små bakterier som Risobium kan jo til og med hjelpe erteplanter med å lage proteiner, som kroppen til mennesker og dyr må ha.

– Det er jo egentlig fantastisk, sa Jenny.

– Veldig morsomt å tenke på, faktisk, sa Samir.

– Men jeg må jo også si, sa Hen, at sjøl om dere ikke trenger å reise sammen med Katt og meg inn i fisk og fugl og potetblomst for å forstå, så kan dere likevel lære hvordan fisk og fugl og potetblomst ser ut inni. Dere finner ut hvordan.

– Nå skal vi hjem og fortelle at på jorda er det mennesker som forstår det som er viktig å forstå.

– Det er ikke bare oss, sa Jenny.

– Klassen vår, sa Samir.

– Og mange andre, sa Jenny.

– Ja, det er virkelig bra, sa Hen. – Vi vil takke dere for at dere har vært så hyggelige mot oss fremmede. Tusen takk.

– Dere er ikke fremmede mer nå, sa Samir.

Plutselig hørte de en ukjent stemme. Hvor kom lyden fra? Det var Katt! De hadde aldri før hørt Katt snakke. – Vi takker dere, sa Katt. – Dere skal få en gave.

Katt holdt et skrin i hendene. Det var så fint. Det blinket og strålte og så ut som sølv og gull og perler og diamanter.

– Dere får skrinet nå, men dere må vente med å åpne det til vi har reist.

– Å! Tusen takk! Ååååå! sa Jenny og Samir i munnen på hverandre.

Katt styrte romskipet ned mot bakken. De tok farvel enda en gang. Det var trist, syntes Jenny. Samir så heller ikke glad ut.

Romskipet lettet. De vinket. Hen og Katt vinket. Brått forsvant de opp mot himmelens soler.

Og der sto Jenny og Samir, aleine i mørket.

– Vi må åpne skrinet!

De løftet lokket forsiktig opp. De kunne ikke se hva det var. Øynene ble blendet av lys. Gnister sprutet opp som små lyn og blanke stråler. Hva var det? Hvorfor?

Det sluttet å gnistre og lyse. Da så de noe rundt som lå i skrinet. Ei kule? Et sukkertøy? Et smykke?

De tok det ut. Forsiktig. Luktet.

Jenny så på Samir. Samir så på Jenny. Det datt ut av dem, – samtidig:

– FRØ?

Slutt

يوم وداع هين وكات

بدأ الظلام يحل مبكرا في المساء، إننا نقترب من فصل الشتاء، جيني وسمير يقفان في الخارج وينظران إلى الظلام، السماء زرقاء ومليئة بالنجوم. هين وكات موجودان هناك أيضا.

قالت جيني :هناك مكان في الأعلى يوجد به بروكسيما سنتوري.

قال سمير: شمس القنطور الأقرب( الشمس الحمراء).

قال هين: لايمكننا مشاهدته من هنا. ـ هو بعيد جدا.لكن سأقول لكم شيئا. لقد حان وقت العودة ،أنا وكات علينا أن نعود إلى وطننا. حانت ساعة الوداع.

ـ لا ، لاتسافروا! لم ندخل بعد مع البلورة في داخل السمك، ولاداخل الطيور!

ـ ولم ندخل إلى جسم الإنسان أو داخل النمل ولا حتى في زهرة البطاطا.

قالت جيني. أنتم بالتأكيد يمكنكم أن تسكونوا عندنا!

ـ شكرا جزيلا، أنتم لستم في حاجة إلى الدخول في السمك أو زهرة البطاطا.

الأشياء المهمة إطلعتم عليها.

ماذا تقصد؟ سأل سمير.

ـ ولماذا جئتم هنا؟ قالت جيني. لقد أخبرتمونا من قبل أننا سنعرف الجواب عندما يحين الوقت، وقد حان الوقت.

ـ سنجيبكم، قال هين. لكن ربما نقوم برحلة أخيرة بمركبتنا الفضائية؟ لنشاهد النجوم في السماء و في الأرض؟

دخلوا في البلورة الزجاجية وجلسوا. ضغطت كات على زر في حزامها ثم بدأوا في الصعود نحو النجوم و السماء المظلمة.

في الأسفل شاهدوا الأضواء المشعة من النوافذ، وبين البيوت كانت الشوارع ممتلئة بأعمدة النور المضيئة، فالنجوم والأضواء كانت تتلألأ قليلا.

ـ قال سمير: ياله من منظر جميل. أعداد كثيرة من البشر !

ـ نعم، قال هين. ـ كثير من الناس ممن يريدون حياة جميلة. الأغلبية يريدون القيام بأعمال جيدة وأشياء مفيدة (ذكية) إن إستطاعوا أو منحوا الفرصة. لهذا جئنا إلى هنا.

ـ ماذا تقصد؟ هل قطعتم هذه المسافة الطويلة من أجل الإلتقاء بالناس المهذبين الظرفاء؟ أيوجد عندكم سيؤون كثر؟ تسائلت جيني.

لا،لا. الأمر يتعلق بكوكبنا. مو ـ لو. إنه يستمد ضوئه من شمس لها شعاع أحمر، نجم قديم. أغلب الكواكب في الفضاء عندها مثل هذه الشموس القديمة. شمسنا إحترقت لفترة طويلة لذلك تشع أشعة حمراء. الذين يعيشون في كوكبنا لايشبهون اولئك الذين في كوكبكم. في كوكبنا الكل مهتم فقط بالكائنات الحية. ونقوم برعايتها، لكن إلى متى ؟ نسافر إلى كواكب أخرى، لأننا نتساءل : هل يوجد ماء هناك؟ كم هي درجة الحرارة هناك؟ كم هي نسبة البرودة هناك؟ من يعيش هناك؟ هل توجد نباتات؟هل توجد حيوانات وحشرات؟ هل هناك من يمشي على رجلين؟ أم من يمشي على ستة؟ هل توجد تربة وحجارة؟ نستعمل منظارنا الكبير لمشاهدة الأشياء، لهذا تمكنا من مشاهدتكم.

ـ سأل سمير: هل كنتم تعرفون شيئا عنا؟

ـ نعم، لقد تتبعنا كوكب الأرض، لدينا أجهزة قوية نستطيع بواسطتها رؤية الأرض، لقد رأينا أنكم تملكون كل شيء. الماء، التراب، الحجارة، الحيوانات، الحشرات، الإنسان،الطيور. ـ كل شيء، وكلها رائعة وبديعة. نحن نتساءل: هل يوجد من الناس على كوكب الأرض من يفهم هذا جمال ؟ ويشعر بالسعادة ويتحمس لمعرفة المزيد عن خبايا كوكبهم ؟ رأينا أنكما أنتما جيني وسمير قد فهمتما. فجئنا إليكما.

ـ فهمنا؟ تسائل سمير وجيني في نفس اللحظة.

ـ ماذا فهمنا ؟

ـ نعم، فهمتم كيف أن كل شيء مهم وضروري، وأن كل كائن له وظيفة. وقد إطلعتم على أشياء كثيرة، تعرفت على باطن دودة الأرض، فهمتم كيف تأكل وتخلط التراب.

ـ قالت جيني: لم أكن أتوقع أبدا أن تلك الدودة الصغيرة البنية تصنع التراب في الأرض.

تماما، هذا ماقصدته بالضبط، قال هين.

ـ لم أكن أعرف أن النحل وبعض الحشرات تقوم بمهام تمكننا من الحصول على التفاح والطماطم والزهور.

ـ ولم أكن أعرف أن البذرة هي نباتات تحافظ على الإستمرارية، قالت جيني. وأنا البذرة هي البداية والنهاية.

ـ وأن البذرة لها الحق في التفتح. قال سمير

ـ الكل مرتبط مع بعض، قال هين. ـ أنتم فهمتم أن كل شيء له وظيفة وكل شيء له معنى. البكتريا الصغيرة من مثل غيسوبيوم يمكنها مساعدة نباتات الفاصوليا في إنتاج مادة البروتين التي يحتاجها جسم الإنسان والحيوان.

ـ هذا في الحقيقة شيء رائع، قالت جيني.

ـ ممتع جدا أن نفكر في هذه الأشياء، قال سمير.

ـ قال هين: أنا أيضا سأقول لكم شيئا، فكما أنكم لستم في حاجة إلى السفر معي ومع كات في رحلة داخل السمك أو داخل الطيور أو في زهرة البطاطا لكي تفهموا باطن هذه الأشياء ، ومع ذلك فيمكنكم معرفة حقيقة كيف يبدو باطن السمك والطيور وزهرة البطاطا. أنتم ستعرفون ذلك بأنفسكم.

ـ الآن علينا العودة إلى كوكبنا لنخبرهم أن في كوكب الأرض يوجد أناس يفهمون الأشياء المهمة التي ينبغي فهمها.

ـ لسنا نحن فقط من يفهم. قالت جيني.

ـ زملائنا في الصف كذلك، قال سمير.

ـ وآخرون كثيرون، قالت جيني.

ـ نعم، هذا بالتأكيد شيء رائع، قال هين. ـ نريد أن نشكركم على حسن إستقبالكم لنا مع أننا غرباء عنكم. فشكرا جزيلا لكم.

ـ قال سمير. أنتم لستم غرباء الآن.

فجأة سمعوا صوتا غريبا. مامصدر هذا الصوت؟ إنه صوت كات! لم يسمعوا كات تتحدث من قبل. ـ نشكركم، قالت كات. ـ سنعطيكم جائزة.

كانت كات تمسك علبة بيديها ،كانت جميلة جدا، كانت تلمع وتشع وكأنها من الفضة والذهب ، واللؤلؤ والمرجان.

سنعطيكم العلبة لكن عليكم أن تنتظروا ولا تفتحوه إلا بعد أن نسافر.

أواه! ألف شكر لكم! أوااااه!تعجب كل من جيني وسمير في نفس اللحظة.

قامت كات بتوجيه المركبة نحو الأرض، وودعوا بعضهم مرة أخرى. إنها لحظة حزينة شعرت بها جيني. سمير لم يكن سعيدا كذلك.

بدأت المركبة الفضائية في الصعود. ولوحوا لهم، هين وكات لوحوا لهم كذلك، ثم إختفتوا في سماء الشموس.

ظل سمير وجيني واقفان في الظلام.

ـ علينا فتح العلبة!

رفعوا الغطاء بحذر. لم يتمكنوا من رؤية ما بداخلها. ذهب بصرهم من شدة الضوء المنبعث من الداخل.تصاعد شرر مثل البرق وأشعة مشرقة. ماهذا؟ لماذا؟

إنتهى الشرر والضوء المتصاعد. شاهدوا شيئا دائريا في داخل الصندوق. هل هي كرة؟هل هي حلويات؟ أم هي مجوهرات؟

أخرجوها بحذر. تحسسوها وقلبوها وشموها.

جيني و سمير نظروا إلى بعضهم البعض ،وسقطت من أيديهم. ـ في نفس اللحظة:

ـ بذرة؟

11:21.000 --> 11:23:780

النهاية

Hadyadi nabadgelyaynta ee ka socotay Hen iyo Katt

Fiidku hore ayuu umadoobaanayaa, waxa soo dhow jiilaalkii. Jenny iyo Samiir waxa ay taaganyihiin banaanka oo waxay fiirinayaan samada mugdiga ah. Waxa ka buuxa xidigo. Hen iyo Katt iyaguna way la joogaan.

- Meel samada sare ah ayey ku taalaa Proxima Centauri ayey Jenny tiri. - Qorraxda guduudan ayuu yiri Samir. - Halkan kama arki karro, ayuu yiri Hen – way inaga fogtahay. Laakiin waxan idiin sheegayaa. Aniga iyo Katt waa in aan safar u gallo halkii aanu ka nimid. Nabad gelyo. -Maya, ha safrina! Goobada uma aanaan raacin kaluun dhexdiis ama shimbir! -U maanaan raacin dadka, quraanjada ama ubaxa bataatiga, ayey tiri Jenny. Annaga ayaad nala degenaan kartaan! -Waad mahadsantihiin, lakiin uma baahnidin in aad dhex safartaan kalluun ama ubaxa baradhada. Hore waad u ogateen muhiimadda. - Maxaad uga jeedaa? Ayuu yiri Samir - Oo waayo aad halkan u timaadeen, ayey tiri Jenny. - Waxad tiraahdeen markale ayaan idiinka sheegaynaa. Hadana marki kale waa la gaaray.

- Waan idiin sheegaynaa, Ayuu yiri Hen. – Laakiin socdaalkii ugu danbeeyey ayaan qamra sanaaciga ku galaynaa? Si aan u aragno xidigaha samada iyo dhulka. Waxa ay galeen goobadii dhalada ahayd oo fariisteen. Katt ayaa waxay riixday batan ku yaal suunkeeda, waxana ay kor ugu duuleen samadii mugdiga ahayd iyo xidigaha. Hoostooda waxa ay ka arkeen iftiin ka imanaya daaqada, guryaha dhexdooda waxa marayey jidad, jidadkuna waxa ay lahaayeen nalal iftiimaya. Xidigaha iyo nalalkuba way birqayaan.

Aad ayey ugu fiican yihiin daawashada, ayuu yiri Samir. – Dad badan! - Haa ayuu yiri Hen. – Dad badan oo raba in ay wanaag dareemaan. Badankoodu waxay samayn waxayaabo cagligal ah oo wanaagsan haddi ay sharci u helaan. Waana sababta aan halkan u nimid. - Maxaad uga jeedaa? Safarkaa dheer ma waxad u soo gasheen in aad la kulantaan kuwa masaakiinta ah? Ma kuwa xunbaa idinku badan, ayey weydiisey Jenny. - Maya, maya. Tani waxay ku saabsantahay meerahayaga. Mo-lo. Waxa uu ilayska ka helaa qorax ilayskeedu guduud yahay. Waa mid gabowday. Meerayaasha badankooda ku yaala koonka waxa ay leeyihiin qorraxo noocan ah oo gaboobay. Qoraxdayadu muddo dheer ayey gubanaysay. Sidaa darteed ayey guduud u noqotay. Noolaha ku nool meerahayagu lama mid ah, noolha ku nool meerihiina. Meerahayaga kulligood waxa ay ku mashquulsanyihiin waxa nool. Waanu ilaalinaa. Laakiin intee in leeg ayey socotaan? Waxa aan u safarraa meerayaasha kale, waayo waxaanu l a yaabanay: Biyo miyuu leeyahay?heer kulkiisu waa sidee?Qabow intee dhan ayuu leeyahay?Maxaa ku nool? Dhir ma leeyahay?Cayayayaan iyo xayawaan ma ku noolyahay? Wax laba lugood ku socdaa ma jiraan? Ama lix?Dhagxaan iyo carro ma leeyahay? Waxaanu wax ku fiirinaa Xoqadahayaga waaweeyn, sidaasaanu idinkku aragnay.

- Wax ma naga ogaydeen anaga, ayuu Samir weydiiyey. - Haa, Waanu la soconay meeraha dhulka. Waxanu haysanaa qalab awood badan oo aan ku arki karno dhulka. Waanu aragnay in aad wax kasta haysataan. Biyo, carro, dhagax, xayawaan, dhir, cayayaan, dad, shimbiro. Aadna wuu u qurux badanyahay. Waxaan la yaabanayn: Majiraan dad og sida uu dhulkoodu u wanaagsanyahay? Oo ku faraxsan oo raba in ay wax badan ka ogaadaan? Waan aragnay in labadiina Jenny iyo Samiir fahansantihiin. Idinkaanu idiin nimid

- Fahannay? Ayey Samir iyo Jenny mar wada yiraahdeen. - Maxaanu fahannay? - Haa, sida aad u fahanteen sida wax waliba mihiim u yahay uu wax kastaana howl u hayo. Haddana waxa aad aragteen wax badan. Waxa aad aragteen sida gooryaan dhuleedku gudaha ka yahay. Waxad fahanteen sida uu wax u cuno iyo sida uu carrada iskugu qaso. - Weligey ma rumaysnayn gooryaan dhuleedkaa yaryar ee bunniga ah ayaa carro, carro dul dhiga, ayey tiri Jenny. - Waa sidaa. Taasaan u jeeday, ayuu yiri Hen. - Oo anna maan ogayn xoonka iyo shinnidu in ay sabab u yihiin in aan hello tufaax, tamaandho iyo ubax. - Oo maan ogayn in iniintu tahay geed sii noolaanaya, ayey tiri Jenny, iyo in iniintu tahay dhamaadkii iyo bilowgii. - Oo maan ogayn in iniintu biqisho, ayuu yiri Samir.

- Waxaas oo dhami way isku xiranyihiin, ayuu yiri Hen. Wax kastaa shaqo ayuu hayaa, wax kastaana macne ayuu ku fadhiyaa. Jeermiska yar yar sida Risobium xataa waxay cawiyaan dhirdigireedku inay samayso borotiin jidhka dadka iyo xayawaanku u baahanyahay. - Waa arrin la yaab leh ayey tiri Jenny. - Waa wax xiiso leh haddi laga fekero, xaqiiqdii, ayuu yiri Samiir. - Laakiin waxaan odhanayaa, ayuu yiri Hen in xataa aydaan u baahnayn in aad Katt iyo aniga nala safartaan gudaha kalluunka shimbiraha iyo ubaxa-bataatiga si aad u fahantaan, hadana waad baran kartaan sida kaluunka, shimbiraha iyo ubaxa-bataatiguba ay gudaha uga eg yihiin. Idinkaa helaya xalka.

- Hadda waxan tagaynaa gurigayagii, waxaan u sheegaynaa in dhulka ay ku noolyihiin dad fahansan waxa muhiimka ah in la fahmo.

- Annaga oo kaliya maaha ayey tiri Jenny. - Fasalkayaga, ayuu yiri samiir. - Iyo qaar kaloo badan, ayey tiri Jenny. - Haa, run ahaantii wey wanaagsantahay, ayuu yiri Hen. - Waanu idiinka mahad celinaynaa sidii fiicnayd ee aad noo qaabisheen annaga oo ah qariib. Kun jeer ayaad mahadsantihiin. - Hadda wixii ka danbeeya marti ma tihidin, ayuu yiri Samiir.

- Si lama filaan ah ayey waxay u maqleen cod aanay garanayn. Xaqee dhawaqu ka yimid? Waa Katt! Hore uma ay maqal Katt oo hadlaysa. - Waanu idiin mahad celinaynaa, ayey tiri Katt. - Hadiyad ayaanu idin siinaynaa.Katt waxay gacamaha ku haysay shaashad. Aad bay u qurux badnayd. Waa ay big wac laynaysay oo dhalaalaysay, waxana ay u ekayd qallin, dahab, luul iyo dheeman. - Hadda waxan idin siinayaa shaashadda, laakiin waa in ay daan furin markaanu tagno ka hor. - Aad baad u mahadsantihii!, ayey mar wada Yiraahdeen Jenny iyo Samir. Katt waxa ay qamrasanaacigii fadhiisisay dhulka. Markalana way nabad gelyeeyeen. Way ka xumaatay Jenny. Samir naftirkiisu kuma faraxsanayn. Qabrasanaacigii wuu kacay. Qacanta ayeyey u haadiyeen Hen iyo Katt iyaguna gacantay u soo haadiyeen. Waxanay ku libdheen qorraxaha samada.

Jenny iyo samiira mugdiga ayey kaligood taagnaayeen. - Aan furro shaashadda! Daboolka ayay si taxadir leh kor u qaadeen, waxa ay tahay way garanwaayeen, indhaha nuur ayaa qariyeyDhimbiilo ayaa ka soo burqaday sidii hilaac yar iyo falaaro dhalaalaya.. Waa maxay? Waayo? Waa ay joojisay dhimbiilihii iyo nuurkii. Markaasay shaashadda dusheedii ku arkeen wax wareegsan. ma goobaa? Ma macmacaaan ba? Ma waxa dumarku isku qurxiyaanbaa? Way soo bixiyeen. Taxadir. Way taataabteen oo rogrogeen, ursadeen. Jenny Waxay fiirisay Samir. Samir wuxu fiiriyey Jenny. Mar kaliya ayey ku wada dhawaaqeen: INIINYO?

Dhamaad

ካብ ሄንን ድሙን ዝተዋህበ ናይ መፈላለዪ ህያብ

ጌና ብእዋኑ ክጽልምት ጀሚሩ ኣሎ። ክረምቲ ይኣቱ ኣሎ። የኒን ሰሚርን ኣብ ደገ ደው ኢሎም ነቲ ጽልምት ዝበለ ሰማያዊ ሰማይ ይርእዪ ኣለዉ። ብብዙሕ ከዋኽብቲ ዝመልአ እዩ ኔሩ። ሄንን ድሙን እውን ኣብቲ ቦታ ደው ኢሎም ኣለዉ።

-ፕሮክሲማ ሴንታውሪ፣ ኣብ ላዕሊ ኣብ ሓደ ቦታ እያ ትርከብ ኢላ የኒ።

-እታ ቀያሕ ጸሓይ ኢሉ ሰሚር።

-ኣብዚ ኮይና ክንርእያ ኣይንኽእልን ኢሉ ሄን። ኣዝያ ርሒቓ እያ ትርከብ። ሕጂ ገለ ነገር ክብለኩም እደሊ ኣለኹ። ድሙን ኣነን ክንምለስ ኣለና። ክንሳናበተኩም ከድልየና እዩ።

-ኖ… በጃኻትኩም ኣይትኺዱ! በታ ከባብ መንኮርኩር ጌርና ኣብ ውሽጢ ከብዲ ዓሳን ኣብ ውሽጢ ዑፍን ኣይኣተናን!

-ኣብ ውሽጢ ደቅሰባት ወይ ጻጸ ወይ ዕንባባ ተኽሊ ድንሽ እውን ኣይኣተናን ኢላ የኒ። ምሳናውን ክትነብሩ ትኽእሉ ኢኹም!

-ነመስግነኩም። ተኾነ ግን ኣብ ውሽጢ ከብዲ ዓሳን ዕንባባ ተኽሊ ድንሽን ምእታው ኣየድልየኩምን። ነቲ ኣገዳሲ ዝኾነ ነገር ድሮ ፈሊጥኩም ኣለኹም።

እንታይ ማለትካ እዩ ሰሚር ሓቲቱ።

-ንምንታይ ኢኹም ናባና ዝመጻእኩም ኢላ የኒ? -ደሓር ክንነግረኩም ኢና ኢልካና ኔርካ። ሕጂ እዋኑ ኣኺሉ እዩ። ንገረና እባ።

-ክንነግረኩም ኢና ኢሉ ሄን። -ግን መጀመርያ በቲ መንኮርኩር ጠፈር ጌርና ሓደ ናይ መወዳእታ ጉዕዞ ክንገብር። ነቲ ኣብ ሰማይ ዘሎ ከዋኽብትን ንመሬትን ክንርኢ ንኽእል ኢና።

ኣብታ ብጥርሙዝ ዝተሰርሕት ከባብ ኩዕሶ ኣትዮም ኮፍ ኢሎም። ድሙ ነቲ ኣብቲ ተኸዲንዎ ዘሎ ቁልፊ ዘሎ መልጎም ክተናኽፍ ጀሚሩ። ሽዑ ናብቲ ጸልሚቱ ዘሎ ሰማይን ናብቲ ከዋኽብቲ ዘለዎ ቦታን ንላዕሊ ሓፍ ክፍብሉ ጀሚሮም።

ብታሕቲ ካብቲ ኣብ ታሕቲ ዘለዉ ገዛውቲ ዝመጽእ ብርሃን ሊቺ ይረኣዮም ኔሩ። ከዋኽብትን እቲ ብርሃን ሊቺን ሰምሰም ይብል ኔሩ።

-ክትርእዮ ደስ ዘብል እዩ ኢሉ ሰሚር። -ክንድዚ ብዙሕ ሰብ!

-እወ ኢሉ ሄን። -ጽቡቕ ህይወት ዝብህጉ ብዙሓት ሰባት። እቶም ዝበዝሑ ኣጋጣሚ ተረኺቦም ጽቡቕን ጥበባዊ ነገርን ክገብሩ ዝደልዩ እዮም። ዝከኣል ተኾይኑ። ብኸምዚ ምኽንያት ኢና ናብዚ መጺእና።

-እንታይ ማለትካ እዩ ?ሕያዎት ሰባት ክትረኽቡ ኢልኩም ኢኺም ክንድዚ ዝኣክል ርሕቐት ተጉዋዒዝኩም ናብዚ መጽእኩም? ኣብቲ ትነብሩሉ ቦታ ብዙሓት እኩያት ሰባት ኣለዉ ማለት ድዩ? የኒ ሓቲታ።

-ኣይፋሉን: ኣይኮነን። ፕላኔት ናትና ከምዚ ዝኣመሰለት እያ። ሙ-ሉ ትበሃል። ካብታ ቀይሕ ብርሃን ተንጽባርቕ ጸሓይ እያ ብርሃን ትረክብ። ናይ ጥንቲ ፕላኔት እያ። እተን ዝበዝሓ ኣብ ህዋ ዝርከባ ፕላኔታት ከምዚ ዝኣመሰላ ናይ ጥንቲ ጸሓይ እየን። ጸሓይ ናትና ንነዊሕ እዋን እያ ክትነድድ ጸኒሓ። ብኸምዚ ምኽንያት እያ ቀይሕ ብርሃን ተንጸባርቕ። እቲ ኣብ ናትና ፕላኔት ዝርከብ ህይወት ዘለዎ ነገር፣ ልክዕ ከምቲ ኣብ ፕላኔት ናትኩም ዘሎ ህይወት ዘለዎ ነገር ዝማሳሰል ኣይኮነን። ኣብ ናትና ፕላኔት፡ ኩሉ ነቲ ሂወት ዘለዎ ነገር ተገዲሱ እዮ ዝርእዮ። ንፕላኔትና ንካናኸና ኢና። ግን ክሳዕ መዓስ እዩ ብኸምዚ ዝኣመሰለ ኩነታት ዝቕጽል እንድዒ። ናብ ካልእ ፕላኔት ንገሸሉ ምኽንያት፣ከም ኣብቲ ፕላኔት ማይ ኣሎ ድዩ፣ ክንድምንታይ መጥን ዋዒ ኣለዎ፣ ክንድምንታይ ይዝሕል፣ ኣብኡ እንታይ ህይወት ዘለዎ ነገር ይርከብ፣ ተኽሊ ኣሎ ድዩ፣ ሓሸራታትን እንሰሳታትን ኣለዉ ድዮም፣ ብኽልተ የእጋሮም ዝኸዱ ኣለዉ ዶ፣ ወይ ብሽዱሽተ፣ እምንን ሓመድን ይርከብ ድዩ፣ ዝኣመሰሉ ሕቶታት ክንምልስ ኢልና ኢና። በቲ ዘሎና ዓብይ ቴሌስኮፕ ኣቢላ እውን ክንርኢ ንኽእል ኢና። ብኸምዚ ኢና ንዓኻትኩም ርኢናኩም።

ብዛዕባና ትፈልጡ ኔርኩም ማለት ድዩ ሰሚር ሓቲቱ።

እወ ንመሬት ንነዊሕ እዋን ክንዕዘባ ጸኒሕና ኢና። ንመሬት ብጽቡቕ ከሪአና ዝኽእል ሓያል መሳርሒ ኣለና። ነቲ ኩሉ ዘሎኩም ነገር ርኢና ኔርና። ማይ ፣ ሓመድ፣ እምኒ፣ እንሰሳታት፣ ሓሸራታት፣ ሰባት፣ የዕዋፍን ኩሉን። ኩሉ ድማ ውቁብ እዩ። ኣብ ፕላኔት መሬት፡ እታ ፕላኔት ክንድምንታይ ውቅብቲ ከምዝኾነት ዝርዳእ ሰብ ይህሉ ዶ ይኸውን ኢልና ንሓስብ ኔርና። ሕጉሳትን ዝምሰጡን ዝያዳ ክፈልጡ ዝደልዩን ሰባት። ንስኻትኩም ክልቴኹም የኒን ሰሚርን፣ ከምትርድኡ ተዓዚብና ኢና። ናባኻትኩም መጺእና።

-ንርዳእ? የኒን ሰሚርን ኣብ ሓደ እዋን ሓቲቶም

-እንታይ ኢና ንርዳእ?

-እወ ኩሉ ነገር ብኸመይ ኣገዳሲ ከዝኾነን ኩሉ ነገር ነናቱ ዕማም ከምዘለዎን ትርድኡ። ሕጂ ዝያዳ ተዓዚብኹም ኢኹም። ሓሰኻ መሬት ብውሽጡ እንታይ ከምዝመስል ርኢኹም ኢኹም። ብኸመይ ከምዝበልዕን ሓመድ ከምዝጋማጥልን እውን ርኢኹም ኢኹም።

-ንኣሽቱ ቡናዊ ሕብሪ ዘለዎም ሓሰኻታት ኣብ ሓመድ ሓመድ የዳልዉ እዮም ኢለ ሓሲበኳ ኣይፈልጥን ኔረ ኢላ የኒ።

-ብርግጽ ነዚ እየ ክዛረብ ጸኒሐ ኢሉ ሄን።

-ዕንዝራን ንህብን፡ ሜለ፣ ኮሚደረን ዕንባባን ከምዚህልወና ከምዝገብሩ ኣይፈልጥን ኔረ ኢሉ ሰሚር።

-ዘርኢ ብህይወት ዝቅጽል ክፍሊ ተኽሊ ከምዝኾነ እውን ኣይፈልጥን ኔረ ኢላ የኒ። ዘርኢ ናይ መጀመርያን ናይ መወዳእታን ከምዝኾነ እውን።

-ዘርኢ ክቦቁል ክንሓድጎ ከምዝግባእ እንኮላይ ኢሉ ሰሚር።

-ኩሉ ዝተታሓሓዘ እዩ ኢሉ ሄን። ነዚ ትርድኡ ኢኹም። ኩሉ ነናቱ ዕማም ኣለዎን፣ ነናቱ ኣብርክቶ ኣለዎን። ከም ራይሶቢየም ዝኣመሰሉ ንኣሽቱ ባክቴርያታት ከይተረፈ፣ ነቲ ሰባትን እንሰሳታትን ዘድልዮም ፕሮቲን ኣብ ውሽጢ ተኽሊ ዓይኒ ዓተር ከምዚህሉ ብምግባር ይሳተፉ እዮም።

-ዘገርም ነገር እኮ ዩ ኢላ የኒ።

-ክትሓስቦ ደስ ዘብል ነገር እዩ ኢሉ ሰሚር።

-ክነግረኩም ዝደልዮ ሓደ ነገር እንታይ እዩ፣ ክትርድኡ መታን ምስ ድሙን ምሳይን ኮይንኩም ኣብ ውሽጢ ከብዲ ዓሳ፣ ዑፍን ዕንባባ ተኽሊ ድንሽን ምእታው ኣየድልየኩምን። ዓሳ፣ ዑፍን ዕንባባ ተኽሊ ድንሽን ብውሽጢ እንታይ ከምዝመስል ክትማራመሩ ትኽእሉ ኢኹም። ነዚ ብኸመይ ከምትገብሩዎ፡ ባዕልኻትኩም ብጽሑዎ።

-ሕጂ ናብ ቦታና ተመሊስና ነቶም ኣብኡ ዘለዉ፡ ኣብ መሬት ነቲ ኣገዳሲ ዝኾነ ነገር ዝርድኡ ሰባት ከምዘለዉ ክንነግሮም ኢና።

-ንሕና ጥራይ ኣይኮናን ኢላ የኒ

-ኣብ ክፍልና ዘለዉ መማህርትና እንኮላይ ኢሉ ሰሚር።

-ብዙሓት ካልኦት እውን ኢላ የኒ።

-እወ ብዙሕ ዘሕጉስ ነገር እዩ ኢሉ ሄን። ዋላኳ ኣጋይሽ ተኾና፣ ብሕያውነት ስለዝሓዝኩምና ኣዚና ነመስግነኩም። ብዙሕ ነመስግነኩም።

-ሕጂ ኣጋይሽ ኣይኮንኩምን ኢሉ ሰሚር።

ሃንደበት ሓደ ዘይፈልጡዎ ድምጺ ሰሚዖም። እቲ ድምጺ ካበይ መጺኡ? ድሙ እዩ ኔሩ! ድሙ ክዛረብ ፈጺሞም ሰሚዖም ኣይፈልጡን።

ነመስግነኩም ኢሉ ድሙ። ሕጂ ህያብ ክትወሃቡ ኢኹም።

ድሙ ኣብ ኢዱ ሓደ ሳጹን ሒዙ ኔሩ። ኣዝዩ ደስ ዘብል እዩ ኔሩ። የንጸባርቕ የብለጭልጭን ኔሩ። ከም ብሩርን ወርቅን ዕንቊን ኣልማዝን ድማ ይመስል ኔሩ።

-ነቲ ሳጹን ሕጂ ክንህበኩም ኢና። ግን ክሳብ ንሕና ንኸይድ ኣይትኽፈቱዎ

-ኦ…. !ኣዚና ነመስግነኩም! ኦኦኦኦ! ኢሎም የኒን ሰሚርን ብሓባር።

ድሙ ነቲ መንኮርኩር ጠፈር ናብ ባይታ ገጹ ኣውሪዱዎ። ሽዑ ክሳናበቱዎም ጀሚሮም። የኒ ሓዚና ኔራ። ሰሚር እውን ሕጉስ ኣይነበረን።

እቲ መንኮርኩር ጠፈር ናብ ላዕሊ ሓፍ ኢሉ። ኣእዳዎም ከዋዛውዙ ጀሚሮም። ሄን ድሙን ውን የእዳዎም ኣዋዛዊዞም።

ብቅንጡፍ ድማ ናብ ሰማያት ተሰዊሮም።

የኒን ሰሚርን ኣብኡ ደው ኢሎም በይኖም ኣብ ጸልማት ተሪፎም።

-ነቲ ሳጹን ክንከፍቶ!

ነቲ መዕጸዊ ናይቲ ሳጹን ቀስ ኣቢሎም ከፊቶሞ። እንታይ ከምዝኾነ ክርእዩዎ ኣይኽእሉን ኔሮም። ብሰንኪ እቲ ብርሃን የዕንቶም ዓዊሩ። ጠራዕራዕ ዝብል ብርሃን ከም ንእሽተይ በርቅን ጩራን ኮይኑ ፋሕ ክፍል ጀሚሩ። እንታይ እዩ ኔሩ ንምንታይ

ጠራዕራዕ ምባልን ምንጽብራቕን ደው ኣቢሉ። ገለ ክብብ ዝበለ ነገር፡ ኣብ ውሽጢ እቲ ሳጹን ርእዮም። ዓረር ድዩ? ካራሜላ ድዩ? ጌጽ ድዩ?

ናብ ደገ ኣውጺኦሞ ብጥንቃቐ። እናተናኸፉ ገምጢሎሞ። ሸቲቶሞ።

የኒ ንሰሚር ጠሚታቶ። ሰሚር ንየኒ ጠሚትዋ። ክልቲኦም ኣብ ሓደ እዋን ዘረባ ሞሊቁዎም

-ዘርኢ?

ተዛዚሙ

tekst